ayaklarım

Solumdaydı. Hafifçe dokundu omzuma. İnce narin elleri, nazik bir şekilde okşadı. Yumuşaktı badem tırnakları bordoya çalan bir renkte boyanmıştı. İçim ısındı o an. Nezaket ve şefkat vardı o dokunuşta. Sonra karşıma geçti. Elini çenesinin altına koydu beni seyrediyordu. Kocaman gözleri ela rengiydi. Yanakları al al olmuş. Ne kadar da güzel bakıyordu hiç çekinmeden, gözlerini kaçırmadan.

Kapı çaldı o esnada, ne güzel bakışıyorduk halbuki. Yavaşça oturduğu yerden kalktı dans eder gibiydi hareketleri. Mırıldandığı müzikle uyumlu. Kapıya gitti geleni tanıyordu seslenişinden anladım. İçeri buyur etti. Anlatmaya başladı usul usul. Sanki benim duymamı istemiyor gibiydi. İçim bir huzursuzlandı. Ne olduğunu anlamak için doğrulmaya çalıştım olmadı. Ayaklarımdan biri sancıyordu.

O sırada adam içeri geldi ve yanımda durdu. Şimdi korkmaya başlamıştım. Şimdi olmasaydı keşke biliyordum bugünün geleceğini ama biraz daha zamanımız olsaydı keşke. Adam kocaman kaba elleriyle dokunmaya başladı sonra ters çevirdi beni. Ağrıyan ayağıma bir darbe. Bayılmışım kısa bir süre. Gözümü açtığımda kapının ağzına gelmiştim. Tamam dedim buraya kadar benden vazgeçti. Zamanım doldu. O güzel gözleri göremeyeceğim artık, o sıcak dokunuş omzumda gezinmeyecek.

O sırada duydum adamın sesini. İki güne getiririm dedi. Yarın öğlenden sonra olmaz mı? Diye sordu. Elimde iş var ama diye ekledi adam. Benim için çok kıymetli dedi. Şaşkındım kıymetliysem nereye gidiyordum, yarın gelmesi gereken neydi. Tamam abla dedim adam. Teşekkür etti. Sonra yine sırtıma dokundu o nazik eller merak etme güzel sandalyem yarın ayağın yenilenmiş olarak geri döneceksin senden vazgeçmeye hiç niyetim yok.